maandag 29 september 2014

De vechtscheiding: hoe het anders kan!

Dit artikel zou zowel bij mijn reeks 'Praktijk van Jeugdzorg' als bij mijn reeks over 'vechtscheiding' kunnen horen.  Gezien de zeer grote overeenkomst met het artikel van enige tijd geleden over 'vechtscheiding', kies ik voor die laatste. Afgezien van het feit dan moeders mij bijna gelijktijdig benaderden,  woonden minder dan 10 km van elkaar, betreft het hier het zelfde BJZ en zaten de kinderen in de zelfde jeugdzorginstelling!

Naar aanleiding van  'De vechtscheiding: uw ex is gek' kreeg ik stormen van kritiek te verduren over waarom ik die moeder nu niet wilde steunen en mijn mening afwijkend was van de anderen die de video's in die zaak gezien hadden. Ik heb een en ander duidelijk uitgelegd: ik houd er niet van om het met een half dossier te doen en alleen de 'waarheid' van één ouder over te nemen, zeker niet als die 'waarheid' grove, ongefundeerde, beschuldigingen inhoudt. Bij de hier onder beschreven casus heb ik moeder wél bijgestaan en zij luisterde wel naar mijn advisering!

Ik werd dus benaderd door een moeder die een echte vechtscheiding had, met zowel fysiek geweld naar haar toe als verbale agressiviteit richting kinderen van  ca. 6 en 11 jaar.

Het probleem: het oudste, zeer pientere,  kind wil niet naar zijn vader.  Waarom niet? Hij wil gewoonweg zich veilig voelen en heeft een angst voor de agressieve uitvallen van zijn vader.  Vader in deze wil zijn jongere kind niet zien wegens het feit dat die een handicap heeft. Over die angsten voor vader is hij onder begeleiding.  Vader heeft tot dan toe iedere hulp om zijn agressieve uitvallen in de hand te houden geweigerd. Ondertussen had het kind wel zeer vaak uitgebreid telefonisch contact met zijn vader (soms wel 1 uur/dag!) BJZ vindt het echter niet goed genoeg gaan en vindt dat er door middel van een UHP betere zorg verleend kan worden, omdat de jongen dan ook op een 'neutrale plek' zit.
De begeleiding die de jongen had in de thuissituatie zou voortgezet worden, om die reden werd zelfs de UHP versneld…er was direct plaats….

De UHP is een feit… en de 'hulp'?

Heel kort: iedere hulp werd gestopt, die was geheel niet aanwezig in de instelling.  Ook een deskundige was er niet: die zou pas ca.2 maanden later kunnen komen vanuit een andere instelling…

Het kind?

De reactie was zeer heftig: hij voelde zich bedonderd en belazerd, reageerde zeer fel met vele lichamelijke klachten, tot verlammingen aan toe… belandde binnen 3 weken in een rolstoel……Hij belde zelfs 112 om te zeggen dat hij daar gevangen gehouden werd… De politie kwam zelfs…ze hielden hem gevangen wegens het feit 'de rechter had een machtiging UHP gegeven dus hij MOEST opgesloten worden'… De gezinsvoogd, die deze opvatting had, kon kennelijk niet lezen: er stond 'machtiging UHP' en niet: 'Gelast onmiddellijke opname in een gesloten setting' of iets dergelijks.

Gezien de dramatische ontwikkelingen rondom het kind werd alarm geslagen door de 'jeugdzorg instelling' en de school… de gezinsvoogd was niet erg bereid tot actie, maar werd door moeder + jeugdzorginstelling op haar verantwoordelijkheid gewezen: er MOEST iets gebeuren… Diverse beraadslagingen volgden…. Men was de mening toegedaan dat men niets voor het kind zou kunnen doen en liet de VERANTWOORDING aan MOEDER, men zou zich niet verzetten als moeder het kind weghaalde… Van te voren had moeder de politie al gebeld met de vraag hoe die zouden reageren als moeder het kind NIET na een weekend (thuis) bezoek zou terugbrengen….De politie zou niets doen. Een dag daarna kwam het woord van moeder.  De machtiging UHP liep tot eind oktober… BJZ stelde: we gaan eind oktober pleiten voor einde UHP'… De vraag van moeder: WAAROM kan dan NU (begin augustus 2014) niet de UHP officieel beëindigd worden? Moeder had ondertussen geregeld dat haar kind weer hulp in de woonplaats  zou kunnen krijgen.
Er was inmiddels een officieel 'Verzoek einde UHP' gedaan (zoals beschreven in mijn 'Nico Mul's link' / blz. 20 hier naast') op grond van art. BW  1:263) Bij zo'n verzoek heeft de Stichting BJZ 14 dagen de tijd om te antwoorden, daarna kan een ouder zonder verder af te wachten, zonder advocaat, een beroep doen op de kinderrechter.

Het antwoord van BJZ was ronduit lachwekkend: Volgens de gezinsvoogd had BJZ NIET de macht om een UHP te beëindigen, terwijl dit nadrukkelijk in de wet staat in art. BW 1:263 1e lid. BJZ 'kende die wet niet'!!! (net zoals ze de wet niet kennen over rechten op informatie en recht van inzage / afschrift en correctie van dossiers…maar dat is een ander verhaal.)
Het verzoek werd afgewezen, omdat nog onderzoek gedaan zou moeten worden naar de meest wenselijke woonomgeving…..  Dus: het kind wordt UHP omwille van de stress van het kind bij omgang met vader en zijn angsten, en de UHP kan niet beëindigd worden omdat het kind mogelijk bij vader zou moeten gaan wonen…. Dit is des te lachwekkender als u zich realiseert dat vader bij een ander inwoont (op meer dan 200 km afstand) en geen eigen huisvesting heeft!
Uiteraard heeft moeder terstond een beroepsschrift ingediend bij de kinderrechter, conform art.BW1:263 4e lid. Dit zal begin oktober voorkomen bij die rechter.

Het resultaat

Het kind is ca. 3 maanden UHP geweest en is ernstig getraumatiseerd 'dank zij' BJZ.
Het 'idee van UHP' kwam NIET vanuit een deskundige die het kind begeleide, ook niet vanuit school, maar was een hersenspinsel van een gezinsvoogdes met naar mijn indruk een nogal grote duim, die het eigen dossier niet eens kende. De 'vechtscheiding' liep immers al meer dan 2 jaar en er is en omgangsregeling met vader geweest die diverse malen door toedoen van vader escaleerde ten nadele van de kinderen….De gezinsvoogd had bijvoorbeeld niet opgemerkt dat vader iedere hulp weigerde voor hemzelf, maar wel steeds beloofde dat te gaan doen…
BJZ tolereert het verblijf van het kind bij moeder.
BJZ heeft op geen enkele wijze enige hulp voor het kind bewerkstelligd.
BJZ heeft geïllustreerd hoe zij de Wet niet kennen, dan wel niet willen kennen dat ouders ook rechten hebben, zoals een verzoek doen tot einde UHP.
Het kind krijgt nu wel 'de hulp die hij nodig heeft' echter door moeder gezocht en gevonden.

Het kind:

HEEL BLIJ om weer terug te zijn bij zijn familie en vriendjes…..  Hij krijgt wel deskundige begeleiding die door moeder is gezocht en gevonden. Zijn lichamelijke klachten verdwenen in zeer hoog tempo!



Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)

Nico Mul


1 opmerking:

  1. Bij ons was het niet BJZ die de OTS liet beëindigen maar de RvdK. BJZ kreeg opdrachten van de rechter maar volgde liever eigen richtlijnen én die van de Raad. De Raad heeft geen reden gehad om de OTS te laten verlengen. Ook bij ons trauma's maar nog geen volledige genezing na beëindiging UHP. BJZ met het AMK en de (martel) instellingen mogen in principe geen bestaansrecht hebben omdat er al een kinderbeschermingsorgaan bestond en bestaat. Waarom is de Staat zo moraalloos?

    Wat is de reden dat sommige ouders zo agressief worden in gezinsverband, hetzij man of vrouw. Wat doet het kind dan verkeerd dat het gestraft moet worden door instabiele hersenloze en gevoelloze mensen? Want die rechters, die hebben een verwarde zwarte kant van Nederland gecreëerd in de afgelopen 30 jaar samen met BJZ, de Raad en de regering.

    En zulke nare verhalen met een goed einde komt niet voort uit hulp van BJZ, de Raad of rechters maar door vechtende, strijdende ouder(s) en de ondersteuner (meestal is dat niet een advocaat)

    BeantwoordenVerwijderen